admin | 10 Ocak 2016 | Eğitim, Genel, Tarih
Tekalif-i Milliye kararları 7 Ağustos 1921 yılında Başkomutanlık Kanunu çıkartıldıktan sonra çıkarıldı. Amaç; ordunun ihtiyaçlarını karşılamak ve savaşa hazır hale getirmek için halktan alınması öngörülen ulusal vergilerdir.
Her evden bir çift çorap, bir çift çarık ve bir çift çamaşır toplanacak, halkın elindeki eşya ve gıdaların %40 bedelin sonra ödenmek şartıyla el konulacak, yurtta bulunan teknik araç ve gereçlerin %40 el konulacaktır. Halkın elinde bulunan taşıt araçlarıyla ayda 100 km askeri ulaşım yapılacaktı. Halk elindeki tüm silah ve cephaneyi üç gün içinde teslim edecekti, halkın elinde bulunan taşık araçları ile binek hayvanlarının %20 el konulacaktı ve tüm dökümcü, marangoz, demirci gibi zanaatkarlar ordu emrinde çalışacaktı.
Yokluk ve yoksulluk nedeniyle ulusal savaşın kazanılmasında en önemli etkendi. Çünkü ordu gerekli donanıma sahip değildi. Askeri mühimmat, cephane, gıda ve iş gücü vs eksikti. İş bu nedenle Mustafa Kemal Atatürk, Sakarya Savaşı öncesinde Başkomutanlık yetkilerine dayanarak Tekalif-i Milliye kararlarını yayınladı. Amaç ordunun ihtiyaçlarını karşılamaktı.
Vergiler; Mustafa Kemal Atatürk tarafından yayınlanan emirler doğrulsunda gerçekleşti,
Vergileri toplamak için her ilçede Milli Vergi Komisyonu kuruldu, emirleri yerine getirmeyen cezalandırılması için İstiklal Mahkemeleri kuruldu,
Bu emirdeki asıl amaç Sakarya Savaşı’nın Topyekün bir savaş olduğunu göstermekti,
Tekalif-i milliye emirleri olanüstü hal vergisidir, bu vergiler Osmanlıda avarız, imdadiyye, tekalif-i örfiye isimleriyle toplanmıştır.